Quindecim reges Occasum iusserunt:
Eorum septem assecuti sunt
Quam coronari iterum duces.

Richardus Brevis, qui primo rexit,
Ad Atenweldtum, cum ter rexerit,
Ivit, Dominus Montis Regalis.

Cum dracone Fulk Dux bonus
Suam naturam armorum monstratus
Wyvernem nomine ex praecone.

Henricus sexies regnum petit.
Sub signo equi forcentis pugnavit
Superavit Danus omnes rivales.

Villelmus Silens de nullo loco
Coronam cepit in primo incepto,
Deinde exit, mysteriam relinquens.

Sigfridus Dux est golemnis magister;
Ut processio magna eat celeriter
Labore servi efficere potest.

Caractacus, quamvis perosus, suscepit
Pensum duplae asperitatis.  Dedit
Exemplum sic homo studiosus.

Magnanimatatis fons semel regnum
Lotharingiae Stephanus bene rectum.
Ait populi, "Utinam manseris!"

Stephanus Aquila Negra coronam
Meritavit, semel rexit, eam
Deponit, Atenweldtus factus.

Iohannus leges regni composuit;
Dominus Fluminis Magni tradidit,
Successoribus codices.

Felix homo, quam fortuna,
Hagen, dare equestris cingula
Raimondo, Kevin, Jacobo et Paulo!

Jacobus bonus, magnus lege,
Ducessam nupsit dum in sede,
Ut erat ter, sic facile factus!

Stellae bellator, Paulus Dux
Ob peritiam, Bellatricis lux,
Folium meritavit ut tutor.

Duce docto, Dux fit;
Andreas regnum longum sit,
Et vi et amore constitutum crebro.

De Hoghton Villelmo in curia
Armaturam probavit, sed non proposita;
Rex senior, in concilio.

Baro vere si non nomine
Baroniae facto si non lege:
Douglas, sedem cape!

—Silvae Magnae
4/20/1975